"Vandaag vroeg iemand mij of er in Moskou ijsberen op straat lopen"

Vandaag was een nieuwe regeldag: eerst naar mijn academic advising session, mijn learning agreement op de post doen, mijn huur betalen bij de bank, mijn studentenkaart aanvragen, de was doen... Maar alles - echt werkelijk alles - ging mis:

• Mijn telefoon doet het nog steeds niet. Ik heb zelfs een nieuwe simkaart gekregen, maar nada...
• Ik ben de referentie vergeten toen ik naar de bank ging en dus kon de meneer achter de balie niks doen. Ik kon het ook niet via internet doen eerder, want daar had ik Java Script voor nodig. De bankmedewerker was heel vriendelijk en gaf me de versie van de site die niet ondersteund werd door Java Script, maar die bleek geheel in het Fins te zijn.
• Mijn studentenkaart aanvragen werkte ook gewoon niet.
• Het duurde een eeuwigheid voor ik het postkantoor gevonden had.
• Ik ben mijn wasmiddel kwijt, ik was mijn sleutel ook kwijt en sowieso snapte ik niks van het ingewikkelde systeem. Je moet eerst bellen en dan wordt het geld van je telefoonrekening afgeschreven. Maar wat ik ook deed, het nummer werd niet herkend. En dus zit ik nog steeds met een berg vuile was, hopende dat ik geen geld hoef te betalen omdat ik niks met mijn reservering heb gedaan. Het enige voordeel is dat ik door dit gedoe mijn Franse buurman heb leren kennen en hij is wel aardig...

Maar goed, morgen is er weer een dag. Laat ik toch nog maar met iets positievers afsluiten: mijn appartement was schoon toen ik vanmiddag thuiskwam! De keuken is bruikbaar, en de badkamer ook en daar ben ik in ieder geval blij mee. Van Wan kan ik geen hoogte krijgen. Vanmiddag klopte ze op mijn slaapkamerdeur en zei ze dat ze een cadeautje voor me had. Misschien wilde ze het gewoon goed maken, maar ik vind haar eerlijk gezegd maar raar. Het was echt niet leuk gisteren en om dan met zo'n Chinees zakdoekje aan te komen is een beetje mosterd na de maaltijd. Dit klinkt wellicht hard, maar als jullie de foto's kunnen zien van de zwijnenstal begrijpen jullie me wel. Maar goed, zo lang ze haar zooi maar achter zich opruimt kunnen we maar beter aardig tegen elkaar doen, en dus heb ik haar maar bedankt. 

Tania is gelukkig een heel ander verhaal. Ze heeft er aan gedacht vaatdoeken en vuilniszakken mee te nemen, en morgen als ze naar Ikea gaat koopt ze ook schuursponsjes. Er ligt er hier wel een, maar jullie begrijpen dat ik mijn keukengerei daar niet mee in aanraking wil brengen. We verdelen de prijs. Ze vertelde me gisteren iets heel grappigs, al denk ik dat het meer een soort van inside joke is. Mama en Annabel begrijpen wel waarom. Ze vroeg me hoe mensen in Frankrijk bijvoorbeeld dachten over Rusland. Iemand had haar namelijk eens gevraagd of er in Russische grote steden beren op straat liepen.