Groot nieuws: mijn tutor heeft verkering! Ja. Dat kan natuurlijk, maar het was gewoon zo grappig... Hij is absoluut geen sociaal type: hij zegt praktisch niks als je hem ontmoet, komt nooit op feestjes of gezellige dingen en is zelfs af en toe gewoonweg kortaf. Toen ik eindelijk mijn telefoon aan de praat had gekregen en ik hem mijn nummer gaf zei hij alleen koeltjes: "Nou, beter laat dan nooit, hè..." Dus tja, ik zie hem niet iemand vol passie de liefde verklaren... Maar goed, hij heeft dus een relatie als we Facebook mogen geloven, en meteen waren we druk aan het speculeren. Sarah stuurde me gisteravond een berichtje: "Weet jij meer over Santeri's vriendin? Ik ben zooo benieuwd!" Gevolg was dat ik onder tafel lag van het lachen... Simone heeft ook geen idee. Overigens is dit niet gemeen bedoeld, hoor, want natuurlijk is het hem gegund, maar we staan gewoon voor een groot raadsel. Wie is die dame die zijn Finse hart ontdooid heeft?
Maar goed... Tot zo ver de laatste roddels hier in Turku. Vandaag ben ik met een nieuwe les begonnen - waar ik overigens twee keer Zweeds door moet missen, omdat ik niet nadacht toen ik me registreerde en nu twee lessen om dezelfde tijd heb. Het gaat over de Europese Unie. Tijdens deze eerste les moesten we een discussie houden over de voor- en nadelen, en dat leverde best een interessant gesprek op, te meer omdat we met mensen uit zo veel verschillende landen waren. Niet alleen Europese landen, maar ook van daarbuiten, zoals Australië. Die jongen gaf het beeld van een buitenstaander, en dat is iets dat je binnen Europa misschien niet zo vaak de kans hebt om te horen. Ik denk dat dit een erg interessante les kan worden, te meer omdat het zo actueel is, met de crisis en de Nobelprijs. Ik weet niet echt wat ik van die uitreiking moet vinden, maar ik zit nu in Finland, en vanochtend heb ik samen met twee Franse meisjes ideeën voor die discussie bedacht. Daarna ben ik gaan eten met Simone uit Duitsland en een Finse jongen, Henrik. Hij had het met haar over het Oktoberfest, maar ze zei dat ze dat niet vierde omdat ze niet uit Beieren komt. Vervolgens vroeg hij haar waar ze dan wel vandaan kwam. "Uit Schleswig Holstein," zei ze. Hierop antwoordde hij, onomwonden: "Oh ja, dat stuk dat jullie van Denemarken gejat hebben, toch?" En het was absoluut geen punt dat hij zo'n grap maakte. Misschien verdienen we die prijs dan toch wel. Een klein beetje, in ieder geval.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten