Zal ik bij het begin beginnen? Zoals ik heb verteld wilde ik graag naar Tallinn, maar ik had niemand om mee te gaan, tot Razvan me vertelde dat hij juist een trip plande met Teo en Vicky, en hij zocht een vierde persoon om mee te gaan. Eenmaal in Helsinki hadden we wat tijd over, maar we moesten zoeken naar de haven, dus dat was niet erg. We werden uiteindelijk geholpen door een Fin, die in plaats van "you're welcome" "cheers" zei, iets dat we daarna te pas en te onpas herhaald hebben. Het klinkt vast absoluut niet grappig nu ik het vertel, maar dat was het op het moment zelf wel. De boot was... Tja. Het was maar voor drie uurtjes, maar als je je bedenkt dat we slechts de helft betaalden toen we naar Stockholm gingen en we toen een hut hadden waar je een hele nacht kon slapen... Het was er ontzettend druk, iedereen was er schijnbaar dronken en de enige plek waar we konden zitten was op de grond naast een deur die steeds open en dicht ging omdat mensen op het dek wilden roken. Daar kwam nog bij dat er steeds mensen een gesprek met me aan probeerden te knopen: eerst zwaaide er iemand naar me, vervolgens kwam iemand zeggen dat ik uit moest kijken voor mijn vingers (ik zat op de grond en steunde op mijn handen, en hij was bang dat er iemand op zou gaan staan, of zoiets) en tot slot kwam een andere man naast me zitten en zei iets tegen me in het Fins. Een tweede Fin zei vervolgens tegen hem dat hij het in het Engels moest proberen (Razvan begreep dit omdat hij Fins leert), omdat ik het niet snapte. Godzijdank was dat kennelijk te veel gevraagd op de vroege ochtend en dus liet hij me verder met rust. De anderen vroegen zich af waarom ik zo veel rare snuiters aantrok. Eh... Ja, dat weet ik ook niet. Dat is al sinds jaar en dag zo. Soort zoekt soort, zullen we maar zeggen? Diezelfde nacht, toen ik van huis naar het busstation liep (er was geen openbaar vervoer zo vroeg en ik was al laat, omdat mijn laptop net voor vertrek besloot elf updates uit te moeten voeren) werd ik ook al aangesproken door iemand die steeds herhaalde: ''Be careful''. Waarom weet ik nog steeds niet... Hij sloot het gesprek in ieder geval af met: ''You're a very beautiful woman''. Eh... Goed, hij kan maar beter iemand van zijn eigen leeftijd zoeken, maar toch... Ik denk dat ik er liever om lach...
Afijn... Rond de middag waren we in Tallinn. Het was voor het eerst dat ik ergens was dat vroeger achter het IJzeren Gordijn lag, en dus was ik best benieuwd. Ik ben natuurlijk alleen in de oude stad geweest, dus ik denk niet dat ik een goed oordeel kan vellen, maar je ziet het er niet echt aan af. Goed, de prijzen zijn aanzienlijk lager dan in Finland, water is niet drinkbaar (volgens de site die Razvan er op na sloeg stond dat je er diarree van kunt krijgen en hoewel ik veronderstel dat dat toch ietwat overdreven is zullen jullie ongetwijfeld begrijpen dat ik de proef maar niet op de som heb genomen) en sommige flatgebouwen zagen er behoorlijk oud en vervallen uit, maar dat doen de flats in Quartier de l'Europe, net achter mijn universiteit thuis in Saint-Brieuc, ook. Tallinn zelf is gewoon een prachtige stad. Vroeger heette het Reval en het verleden als Hanzestad is nog steeds overal zichtbaar. Gezien zowel mijn mobiel als mijn fotografische kunsten vrij flut zijn, denk ik niet dat de foto's die ik zo zal laten zien ook maar half laten zien hoe prachtig het is, maar echt... Wauw! Mocht je ooit eens in die regio komen, ga er naartoe. Het is zeker een van de mooiste steden die ik ooit heb bezocht, denk ik. We hebben in eerste instantie gewoon wat rondgelopen en souvenirwinkeltjes bezocht. Ook hebben we zo'n vier of vijf keer mensen uit moeten leggen dat we toch écht niet in hun restaurant kwamen eten. Kennelijk is het normaal om mensen op straat aan te spreken om hen te vragen in je business te komen lunchen.
Rond een uur of vier zijn we naar het hostel gegaan. Dat leverde nog wat problemen op, want ze hadden geen reservering van ons. Razvan had alles geregeld, maar het plan was eerst om bedden op een slaapzaal te nemen. Later echter veranderde hij van gedachten, omdat een kamer voor vier personen maar een paar euro duurder was, en dus had hij de reservering veranderd. Echter, de meneer achter de balie wist ons te melden dat alles geannuleerd was, waarna hij ons naar de keuken dirigeerde en ons gratis koffie aanbood. Ondertussen zou hij de zaak uitzoeken. Gelukkig bleek het allemaal een storm in een glas water te zijn en konden we uiteindelijk toch naar onze kamer, die buitengewoon ruim was als je bedacht hoe weinig we ervoor betaald hadden. We legden onze spullen daar neer en zijn vervolgens terug de stad in geweest. Eerst hebben we een soort van observatietoren beklommen. We waren namelijk al tijden op zoek naar een supermarkt en er een vinden was een onmogelijke taak, en toen kwam Vicky op het enigszins originele idee om te kijken of we vanaf zo'n hoogte iets konden ontdekken. Geloof het of niet, maar het werkte nog ook. Verder was het uitzicht adembenemend. Je kon alle kerkjes die we eerder bezocht hadden zien, de gekleurde gebouwen, de smalle straatjes, de orthodoxe kathedraal... Oh, en je kon het huis aan de overkant van de straat inkijken, waar twee kinderen duidelijk slaande ruzie met elkaar hadden. Gelukkig woon ik daar niet en kijken toeristen niet constant mijn slaapkamer in... Uiteindelijk zijn we naar de supermarkt gegaan, hebben we nog ergens anders van het uitzicht genoten en zijn tenslotte terug gegaan naar het hostel. De rest van de avond hebben we Uno en andere kaartspelletjes gespeeld, evenals een spelletje dat ik in Frankrijk ook geregeld speel. Iedereen heeft een vel papier en je hebt verschillende categorieën (namen, plaatsen, bands, films - vul zelf maar in wat je leuk vindt!). Iemand zegt een letter en dan moet je zo snel mogelijk dingen vinden die beginnen met die letter. Degene die als eerste klaar is roept "stop!" en de rest mag dan niet meer schrijven. Daarna verdeel je de punten. Eigenlijk toch wel grappig... Thuis met Annabel en Gerard spelen we dezelfde dingen als die Teo en Razvan thuis in Roemenië doen.
Al met al waren we blij met de veranderde reservering. Er waren namelijk een paar Britten die een luidruchtig feest hadden waarbij erg veel werd gedronken. Niet dat het me na de nacht daarvoor kon schelen, maar het was toch wel fijn om die kamer te hebben. Sowieso is Ests bier denk ik erg eh.. sterk. Razvan wilde het met alle geweld uitproberen, maar vergat vervolgens de wekker te zetten, terwijl hij wel gezegd had dat hij dat zou doen. Logischerwijs had hij de volgende ochtend ruzie met Teo. Toch hadden we nog tijd om 's ochtends snel wat musea te bezoeken: het Museum of Estonian History, het Museum of Medieval Torture en het Museum of Occupations (over de Duitse bezetting en het Sovjettijdperk - grofweg behandelde het de periode van 1939 tot 1991). Vooral het eerste en het laatste museum vond ik erg interessant. Dat Medieval Torture was op zich ook wel leuk als je een sterke maag hebt, maar ergens twijfelde ik een beetje aan de correctheid van de uitleg. Het Engels stond in ieder geval vol fouten en de Estse, Finse, Russische en Italiaanse teksten waren aanzienlijk langer en gingen overduidelijk over dingen die niet in het Engels werden gezegd. Maar het was op zich ook een ervaring. Het bevond zich in een afgelegen zijstraatje (we kwamen uiteraard op het idee omdat iemand op straat reclame stond te maken), en eerst moest je een trap op, als in een flatgebouw. Het kwam al met al erg geïmproviseerd over en dat vond ik eigenlijk stukken grappiger dan de martelwerktuigen.
En toen was het alweer tijd om naar huis te gaan. Het was echt ontzettend leuk, gezellig en interessant. Lees snel verder voor de foto's!
De stad:
Je kunt het zo gek niet bedenken of ze hebben er een museum over. Dit was de gratis "museumroom" over marsepein (dat ze claimen uit te hebben gevonden):
De orthodoxe kathedraal:
Het prachtige - ahum- uitzicht vanaf de kamer in het hostel:
Het wel degelijk mooie uitzicht vanaf die uitkijktoren:
Het Museum of Estonian History (hopelijk weet ik nog ongeveer wat ik gefotografeerd heb). Tallinn was vroeger een erg multiculturele stad met onder andere veel Duitsers, Zweden en Joden:
Dit is te veel om op te noemen, maar er staat boven geschreven ''witnesses of the past":
Een Duitse helm uit de Eerste Wereldoorlog:
Geen idee wat dit is, maar mochten je ogen slecht zijn: je ziet hier een hamer en een sikkel en Lenin en Stalin:
Ik ben vergeten wat dit is, maar ik geloof dat het een van de eerste geprinte teksten in het Ests is:
Een piano (goh...):
Een propaganda-affiche over kolchozen:
Traditionele bruidskleding:
Een belangrijke historische bron, de Baltic Chronicle (of zoiets - ik weet ook alleen de Engelse naam maar):
Ik heb geen idee meer wat dit is - sorry:
De volgende twee foto's zijn van een expositie over de Hanzesteden:
Dit gaat over oorlogen in Estland door de eeuwen heen:
Dit document is in het Frans, en er staat: "Napoléon, empereur des français, roi d'Italie..." En dan nog een hoop dat ik niet ontcijferd kreeg. Het gaat in ieder geval over de Russische veldtocht:
Haha, hier heb ik gewoon een foto van genomen omdat... Nou ja, kijk eens naar het hele linkse blik: Delfts blauw met een molen! En op een van de middelste blikjes staat in het Nederlands "kaneel". Dusss... Mama, dan weet je het, ik heb onze keuken terug gevonden in een museum!
Het Museum of Medieval Torture. Nadere toelichting lijkt me vrij overbodig:
En tot slot: het Museum of Occupations:
Een beeld van Lenin:
Duitse uniformen:
Lenin... Nog een keer:
De Estse versie van een Trabant:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten