Mijn huisgenote is naar Gdansk en Warschau, en dat is natuurlijk leuk voor haar, maar niet voor mij. Het zal wel kinderachtig van me zijn, maar ik ben het niet echt gewend om helemaal alleen te wonen, en het werkt me lichtelijk op de zenuwen. Ik dacht altijd dat ik goed alleen kan zijn, en dat kan ik op zich ook wel, maar pff... Het is zo stil nu thuis. Normaal klets ik ook niet de hele avond met Tania, hoor, maar het is toch... gezelliger als je haar via Skype hoort ginnegappen met haar zesjarige dochter of als je af en toe eens hallo zegt als je elkaar tegenkomt in de keuken. Nu is het echt blègh... Als ik thuis ben voel ik me gewoon rot, en het gevolg is dan ook dat ik de afgelopen dagen ongeveer overal behalve thuis heb doorgebracht, maar ja... Af en toe moet je toch eten en slapen en als je dan thuiskomt is het nog erger dan voor je ging.
Maar goed, ik denk dat ze morgen thuiskomt en hopelijk wordt het dan weer gezellig (en kan ik lang genoeg thuis zijn om aan mijn essay te werken). Vanavond ben ik bij Razvan geweest. Vicky en Teo waren er ook, evenals iemand uit Zwitserland, een Fin die normaal gesproken in Duitsland woont en Razvans huisgenoot uit Tsjechië. De bedoeling was dat we wat zouden drinken en kletsen in de keuken, maar op een gegeven moment kwam Teo op het idee om weer te gaan kaarten. Geen van ons had een kaartspel, dus moest ze eerst naar haar Duitse huisgenote om een spel te gaan lenen. Het spel dat we speelden gaat normaal gesproken als volgt: je verdeelt de kaarten en als de bovenste kaart op de stapel bijvoorbeeld een vijf is mag je een vier of een zes opgooien. Als je een fout maakt moet je alle kaarten pakken en degene die als eerste zijn kaarten kwijt is wint. Je moet gewoon goede reflexen hebben. Het probleem met dit kaartspel was dat de tweeën, de drieën, de vieren, de vijven en de zessen om de een of andere duistere reden ontbraken en dat de Duitse kaarten andere namen hebben dan in het Engels (het feit dat er bij de koningin bijvoorbeeld geen Q maar een D stond was voor sommigen verwarrend). Om die reden mocht je na een aas ook een zeven opgooien, want anders liepen we steeds vast. Na een tijdje begon het echter saai te worden, dus verzon die Tsjech een nieuwe regel: de winnaar mag een nieuwe regel bedenken. Op die manier wordt het steeds moeilijker, spannender en vooral lachwekkender. Het uiteindelijke resultaat was als volgt:
- Je moest geen kaarten meer opgooien die een lager of hoger waren, maar drie. Dat betekent bijvoorbeeld dat je bij een acht een koning of een boer op moest gooien.
- Bij de boer moest je zeggen: "This is not a farmer." Dit kwam voort uit een discussie die die Duitser en Vicky hadden gehad over het feit dat de boer al dan geen boer is, omdat hij anders heet in het Engels.
- Bij de koningin moest je zeggen: "She is a babe." Dit was namelijk de mening van een van de jongens...
- Bij iedere kaart moest je een ander cijfer zeggen dan het cijfer op de kaart. Dit werkt uiteraard vreselijk afleidend.
- Bij een acht moesten degenen die naast je zaten met hun voet op de grond stampen. Eerst was het alleen degene die links van je zat, maar Vicky voegde er later aan toe dat degene die rechts van je zat dat ook moest. Dit zorgde nog voor wat ophef, want een van de regels was dat regels niet geannuleerd konden worden, maar uiteindelijk was dit slechts gewoon een toevoeging op de eerdere regel, en dus toegestaan.
- Bij de tien moesten degenen naast je op de tafel slaan.
- Bij de harten aas stond, in het Duits, "ass" geschreven, hetgeen vooral bij de Engelse Vicky tot veel hilariteit leidde. Een van de regels werd uiteindelijk dat je deze kaart altijd op mocht gooien, en dat de volgende daarna op mocht gooien wat hij of zij wilde.
- Je mocht bijvoorbeeld meerdere boeren of achten of wat dan ook tegelijk spelen.
- Als je kaarten op waren moest je nog wel uitkijken voor achten en tienen, want als je vergat op de grond te stampen of op tafel te slaan moest je alsnog alle kaarten pakken. Je had de overwinning dus nooit definitief in de zak.
Jullie horen het, it's perfectly complicated.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten