Gisteren was Ellie - een meisje uit mijn tutorgroep - jarig. Eigenlijk zou ik er even heen zijn gegaan, maar ik had al iets anders te doen: traditionele pulla's maken met ESN. Ik had er nog nooit van gehoord, tot bleek dat het hetzelfde was als wat men in het Zweeds een "kanelbulle" noemt. Als je benieuwd bent, ga dan naar Ikea en bestel er een met koffie. Dat kost vijftig cent met een Family-kaart en een euro zonder. Zelf ben ik er vrij verslaafd aan geraakt, dus ik raad het zeker aan. Al met al was het ontzettend gezellig: Jana en Isabella - twee Duitse meisjes uit Zweeds - waren er ook, evenals Sylvain en Hana - die ik kende van het sushifeestje - en nog een stuk of wat mensen. In totaal waren we met zijn tienen, plus de Finse Maria, die alles georganiseerd had. Vijf meisjes gingen naar de keuken en Jana, Sylvain, een Duitse jongen en Vietnamees meisje bleven in de woonkamer om daar aan tafel beslag te maken. Het was best grappig, want die Duitser en die Vietnamese hadden elkaar twee weken eerder al ontmoet en het was zo overduidelijk dat ze elkaar leuk vonden. Hij leert voor architect en op een gegeven moment ging het - ik weet niet waarom, want ik had het gesprek niet vanaf het begin gevolgd - over stereotypes. Toen zei dat meisje plotseling, in gebroken Engels: "You know what my stereotype is? They are very handsome!" Waarna hij een blos op zijn wangen kreeg en iets onverstaanbaars murmelde. Ze waren gewoon schattig samen. Nadat we uiteindelijk een hele tijd hadden zitten kletsen en van de pulla's en de zogeheten "Christmas stars" hadden gegeten (en melk aangeboden kregen om de pulla's in te dompelen - Finnen drinken overal melk bij) gingen we weer naar huis en hoorde ik dat ze met elkaar aan het afspreken waren. Nu moeten jullie weten dat ik diep van binnen een hopeloze romantica ben en eindeloos veel series (veelal Britse kostuumdrama's) volg. Als ze geen echte mensen waren, maar personages uit een serie zat ik nu waarschijnlijk hard te juichen achter mijn laptop. Ik zou ze zooo hard shippen.
Vandaag moest eerst de introductie van mijn essay af, maar uiteraard was ik te druk met Facebook en muziek luisteren en toen ik uiteindelijk moest gaan was slechts de helft gedaan. Maar ach, ik moest Razvan het geld voor Tallinn nog betalen, want hij had alles geboekt. Hij is echt niet goed bij zijn hoofd... Aangezien hij iets studeert met computers had hij eigenlijk na zijn les bij de ICT af willen spreken, maar ik kom daar uiteraard nooit en wist dus niet waar het was, dus besloten we elkaar bij de kathedraal te zien. Hij kwam aanlopen en ik haalde mijn portemonnee tevoorschijn en zei: "I have the money." Hij vond dat het net was alsof we drugs aan het dealen waren of iets dergelijks. Toen we allebei moesten gaan en zei hij: "Nu moeten we eigenlijk alle twee heel discreet een andere kant oplopen, net als in een film." Eh... Tja. Volwassenheid ten top.
Tot slot ben ik nog naar het Aboa Vetus & Ars Nova geweest. Voor de derde keer, ja. Voor degenen die het zich toch niet herinneren: het is een museum. Toen het gebouwd werd in 1995 was het de bedoeling dat het alleen om moderne kunst zou gaan, maar toen werden er bij opgravingen interessante vondsten uit de Middeleeuwen gedaan, en dus kun je die er ook bekijken. Eigenlijk is dat ook het enige dat me interesseert, hoor, en de reden dat ik er drie keer ben geweest is meer toeval. De eerste keer was tijdens het museumdagje met Simone en de andere Duitsers, en nu is de entree de hele maand november gratis en dus ben ik nog maar eens alleen gegaan, niet wetende dat de lerares Zweeds zou voorstellen het museum te bezoeken. Ze liet gisteren een lijst rondgaan en iedereen die meewilde kon zich opgeven. Uiteindelijk waren we met een stuk of tien mensen: Isabella, Jakub uit Polen, nog een stuk of wat mensen uit Iran die ik verder niet kende, de lerares en haar man en kinderen. Ze heeft een zoon van vijf en een dochter van drie. Het was erg gezellig, maarre... Nu heb ik Middeleeuws Turku wel gezien voorlopig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten