Vanavond was de laatste Chill Evening, maar het was wel gezellig. Eigenlijk is de bedoeling dat je gewoon komt om nieuwe mensen te ontmoeten, maar ik kende bijna iedereen al. Jakub uit Polen was er (ik ken hem omdat ik Zweeds heb met hem), Razvan, Teo en Vicky, de mensen van de Student Union, die irritante Iranees en nog een jongen uit Pakistan die ik verder niet kende. Het is zo leuk, want we komen niet alleen uit verschillende landen, maar we doen ook totaal verschillende studies. De helft doet informatica, ik studeer geschiedenis, Vicky literatuur en Jakub scheikunde. Zonder die Chill Evenings zouden we elkaar niet eens kennen en nu ben ik daardoor dus Razvan tegengekomen en zijn we naar Tallinn geweest. Ik vind het dus ook jammer dat dit de laatste keer was. Maar goed, we hebben het over van alles gehad. Waar je in Turku kunt skiën en schaatsen bijvoorbeeld. Vanaf volgende week is er een schaatsbaan. Er zijn in Turku natuurlijk ook wel minstens vier indoorschaatsbanen, maar ik wacht toch voor meer informatie even op de volgende nieuwsmail. En dan was er dus nog de kerstmarkt, het feit dat het woensdag gaat sneeuwen, Lapland, noorderlicht... Schijnbaar is er een app voor je telefoon waarmee je het kunt simuleren, maar gelukkig heb ik het toch al in het echt gezien, want een app lijkt me toch niet helemaal hetzelfde.
En dat was er ook nog het vrij terughoudende karakter van de Fin in het algemeen. Voor de jongen uit Iran was dit kennelijk een groot probleem, en ik begreep wel waarom. Mijn God, als hij eenmaal begint te praten houdt hij niet meer op, maar daar heb ik het twee weken al over gehad. Kennelijk is het in het Midden Oosten normaal dat mensen heel erg veel kletsen, en te oordelen naar de Pakistaanse jongen uit Zweeds klopt dat wel. Hij is net zo erg (en het vervelende is ook dat hij er voor Europese maatstaven echt aparte ideeën op na houdt - zo denkt hij dat het abnormaal is om kinderen te hebben voor je getrouwd bent en vindt hij eveneens dat een vrouw thuis zou moeten blijven om het huishouden te doen), en eerlijk gezegd vind ik beide jongens ronduit vervelend. Niet om waar ze vandaan komen of zoiets - een ander meisje uit Pakistan is juist heel aardig -, maar wel omdat... Tja, soms heb ik tijdens een conversatie met een van hen gewoon zin om te schreeuwen van: "Shut the hell up! I don't give a damn!" Maar ja, daar ben ik dan toch te beleefd voor, denk ik. Maar goed, Finnen zijn dus te rustig, volgens die Iranees. Tja. Ik vind ook dat bijvoorbeeld Fransen veel luidruchtiger zijn dan Finnen en ik heb al heel erg vaak de vraag gekregen waarom ik in vredesnaam voor Finland gekozen heb. Om heel eerlijk te zijn was dat niet echt een bewuste keuze (maar ik heb er absoluut geen spijt van, ondanks de duisternis!), maar het laat wel zien dat ze zichzelf gewoon niet als bijzonder interessant zien. Natuurlijk is het leuk als men gewoon een gesprekje aan gaat met mensen in de bus, maar tegelijkertijd heb ik het nooit als vervelend of onbeleefd ervaren dat mensen doorgaans niet zo zijn hier. Als een gesprek elders stilvalt denk je altijd meteen van, oh mijn God, wat zal ik nu eens gaan zeggen? Maar hier wordt dat als normaal - of in ieder geval als overkomelijk - ervaren. Ik denk dat een citaat uit een boek dat ik ooit las mijn mening goed opsomt (ook al gaat het eigenlijk over relaties): "I can't think of anything lonelier than spending the rest of my life with someone I can't talk to, or worse, someone I can't be silent with."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten