Internationale Vrouwendag

Hmm, het duurde bijna een week voordat ik zin, tijd en inspiratie had om iets te schrijven. Dat begint lekker. Maar goed, nu heb ik toch een onderwerp gevonden dat me wel interessant lijkt. Morgen is het Internationale Vrouwendag, en dat brengt me op iets dat me nogal hoog zit. Tot voor een paar jaar geleden dacht ik namelijk dat nagenoeg alle vrouwen zichzelf wel als feministe zagen, en dat de meeste mannen in een land als Frankrijk of Nederland het daar wel mee eens waren, maar niets blijkt minder waar. Om een paar voorbeelden te noemen, het valt me op dat sites als 9Gag of een van mijn favoriete fora, InterPals, vol zitten met seksistische mannen (en vrouwen), of dat er zoiets compleet achterlijks en beschamends als Women Against Feminism bestaat. Al deze voorbeelden hebben gemeen dat vrouwen die zichzelf als feministe zien eigenlijk hypocriet zijn en dramatisch doen, en helemaal geen gelijkheid willen, maar superioriteit over mannen.

Ik had hier laatst een discussie over op het bovengenoemde forum, en heb daar het volgende op geantwoord. Ik zie mezelf namelijk wél als een feministe, simpelweg omdat ik voor gelijkheid ben. Nu ben ik niet echt op de hoogte van specifieke stromingen, en de feministen die voldoen aan het beeld dat geschetst wordt zullen heus wel bestaan. Maar tegelijkertijd, je hebt moslims en je hebt terroristen, je hebt christenen en je hebt refo's die weigeren hun kinderen in te enten, je hebt mensen die links zijn en je hebt communisten, je hebt mensen die rechts zijn en je hebt nazi's, enzovoort...

Ik denk dat de mensen die zo lopen te zeuren over feminisme of het feit dat er een speciale dag is om vrouwenrechten aan te kaarten zich allereerst eens in zouden moeten lezen. Het is aan vrouwen die ook als zeurkousen versleten werden te danken dat we stemrecht kregen. Later in de jaren zestig zorgden feministen er voor dat anticonceptie toegankelijk werd en abortus legaal, dat we zonder toestemming van onze vader of echtgenoot een bankrekening mogen openen of werken, en dat de wetgeving omtrent verkrachting en aanranding aangescherpt werd. Allemaal zaken die toch eigenlijk wel héél fijn zijn.

Maar goed, nu denken sommigen vast, dat is heel mooi, maar dat speelde allemaal zo'n vijftig jaar of langer geleden. Feminisme heeft zijn werk gedaan en is nu overbodig geworden. En ik denk dat dat jammer genoeg niet het geval is. De seksuele revolutie heeft namelijk alleen in de westerse wereld invloed gehad, maar als je je bedenkt hoe de situatie is in Afrika, het Midden Oosten en Azië, valt alleen maar te constateren dat vrouwen in Europa het bijzonder goed hebben, en dat we helaas een uitzondering zijn. En dan nog, al hebben we het hier dan vrij goed vergeleken met heel veel landen in de wereld, is er hier ook nog werk aan de winkel. Want rechten krijg je niet per definitie voor altijd. Neem bijvoorbeeld de abortuswet in Spanje waar een paar jaar geleden zo veel om te doen was... Of wat dacht je van het feit dat 90% van alle slachtoffers van verkrachting een vrouw is? Of dat vrouwen toch altijd nog moeten kiezen tussen een carrière of kinderen, terwijl die twee dingen voor mannen makkelijker samen gaan?

Tot slot, een veel gehoord argument is dat feminisme alleen focust op rechten voor vrouwen en in feite helemaal niet naar gelijkheid streeft, en dat alleen het woord dat al duidelijk maakt. Ik hoop dat de mensen die dat zeggen snappen dat het woord "feminisme" uit de jaren zestig stamt, dat vrouwen het tot het midden van de twintigste eeuw zonder twijfel daadwerkelijk slechter hadden dan mannen, en dat - om gelijkheid te krijgen - vooral daar wat aan gedaan moest worden. Maar met dit alles probeer ik niet te zeggen dat vrouwen het nu zo slecht hebben of dat mannen vrouwen onderdrukken. Ik ga in het dagelijks leven net zo lief, zo niet liever, met mannen om als met vrouwen. Ik ben blij dat ik een vrouw ben, en ik zie heel goed in dat we het in sommige opzichten juist veel makkelijker hebben dan mannen. Zo is het wel zo handig dat je als vrouw weinig hoeft te doen om iemand aan de haak te slaan en dat men op dates vaak ook nog dingen voor je betaalt. Mocht ik ooit trouwen en vervolgens scheiden, dan kan ik vrij zeker zijn dat ik voogdij over de eventuele kinderen krijg. Als ik me ergens rot over voel kan ik daar ongegeneerd om huilen zonder meteen voor mietje uitgemaakt te worden, en als ik zou willen zou ik een beroep kunnen uitoefenen waarin overwegend mannen werken, en men zou dat dan stoer vinden. Andersom werkt het niet zo.

Ik las laatst op een of ander blog iets waar ik het echter wel mee eens ben: al deze problemen hebben dezelfde oorzaak als dat waar feminisme iets aan probeert te doen. We hebben eeuwen lang in een maatschappij geleefd waarin de rolverdeling voor mannen en vrouwen vast lag, en die mentaliteit is er nog steeds wel enigszins. Zo wordt moed gezien als een overwegend mannelijke eigenschap gezien, en zouden vrouwen emotioneler zijn. Daarom kan een vrouw zich "mannelijk" gedragen en daar om geprezen worden, terwijl het niet zo werkt voor een man die iets "vrouwelijks" doet - zoals huilen of een beroep uitoefenen dat voornamelijk door vrouwen gedaan wordt. Een vrouw krijgt makkelijker de voogdij, omdat kinderen opvoeden altijd is gezien als een vrouwentaak. En het is helaas ook zo dat, als het om daten gaat, mannen altijd geacht zijn geweest om de eerste stap te zetten. Dat kan natuurlijk vervelend zijn voor mannen, en wel zo makkelijk voor vrouwen, maar de keerzijde is ook dat vrouwen over het algemeen zeer geregeld het slachtoffer worden van ongewenste aandacht of, als ze zelf het voortouw nemen, te maken krijgen met het fenomeen slut shaming.

Om een lang verhaal kort te maken, ik snap alle haat tegen feminisme niet zo. Ik denk dat je de plank misslaat als je denkt dat het een soort wedstrijdje is wie het het slechtst heeft. Uiteindelijk denk ik dat zowel mannen als vrouwen specifieke problemen hebben waar het andere geslacht zich misschien niet zo makkelijk een voorstelling bij kan maken, simpelweg omdat we er zelf geen last van hebben. Maar uiteindelijk komen alle problemen die ik aangekaart heb wel voort uit eenzelfde oorzaak. En in die zin is feminisme zeker wel zinvol, omdat ik denk dat uiteindelijk zowel mannen als vrouwen er baat bij hebben.

30 Days Song Challenge

Na meer dan twee jaar dacht ik ineens aan mijn blog terug, en het leek me leuk om het weer eens nieuw leven in te blazen. In eerste instantie was het doel natuurlijk voornamelijk om mijn avonturen in Finland met jullie te delen, en om het later nog eens terug te kunnen lezen, maar nu ben ik gewoon thuis en heb ik op zich minder interessante dingen te vertellen. Ik zie dus wel waar ik het over ga hebben. Misschien boeken die ik heb gelezen of films die ik heb gezien? Misschien dingen uit het nieuws? Gewoon mijn mening over sommige zaken? Of iets dat ik heb meegemaakt?  En geloof me, op de een of andere manier heb ik er talent voor altijd in rare dingen verzeild te raken, of vreemde personen te ontmoeten - laatst in een hostel in Amsterdam bijvoorbeeld een man die me wilde bekeren en vond dat ik maar een zondig leven leid (uiteraard moest ik mijn uiterste best doen hem niet keihard in zijn gezicht uit te lachen).

Afijn, ik denk dat ik wel onderwerpen vind om over te schrijven. En om dit blog nieuw leven in te blazen dacht ik maar eens terug te blikken op een van mijn allereerste schrijfsels. Dat ging over een lijstje dat eigenlijk op Facebook geplaatst dient te worden, en waarbij je iedere dag een vraag beantwoord met een liedje. Nu is dat natuurlijk bijna drie jaar (ja, drie jaar!!!) geleden, en ondertussen heb ik natuurlijk heel veel dingen meegemaakt (veelal leuke dingen, hoor), nieuwe mensen ontmoet, wat betreft sommige zaken van gedachten veranderd, etc. Dus ik dacht, ik vul 'm opnieuw in, zonder te kijken naar mijn antwoorden uit 2012. Okee, daar gaan we! 

day 01 - your favorite song
Dat is makkelijk: Donovan - Catch the Wind. 


day 02 - your least favorite song
Hmm... Hier moet ik dus even over nadenken. Er is zo veel dat ik gewoon niet mooi vind of dat gewoon niet mijn smaak is, maar dit is toch wel een gedrocht van een heel ander level: Tammy Wynette - Stand by your Man. De reden dat ik zo'n godsgruwelijke hekel heb aan deze smartlap is omdat de strekking zo'n beetje is dat je altijd, hoe dan ook, achter je man moet staan, wat hij dan ook uitvreet. Mijn persoonlijke mening is echter dat als je vent een dronkenlap is die gewelddadig of manipulatief of weet ik veel wat is, je beter héél snel kunt maken dat je wegkomt. Iets anders beweren is totaal absoluut NIET romantisch, ook al klinkt het in het desbetreffende nummer wel zo.


day 03 - a song that makes you happy 
Okee, maar dat was mijn serieuze praat voor vandaag. Op deze vraag beantwoord ik Amy MacDonald - Life in a Beautiful Light. Het is gewoon zo positief. Ik hou vooral van dit stukje: And nobody and nothing is ever gonna bring me down. No rain, no hail, no sleet, no snow. Cause the sun always shines everywhere I go. 

day 04 - a song that makes you sad
Joan Baez - I Never Will Marry. Probeer het daarbij maar eens droog te houden als je net gedumpt bent.

day 05 - a song that reminds you of someone
The Proclaimers - 500 Miles. Hier zit min of meer een verhaal aan vast. Ik weet niet of jullie How I Met Your Mother gezien hebben, maar Gerard en ik waren best wel fan van die serie. In een aflevering gaan Ted en Marshall op een roadtrip en zit het casettebandje met dat nummer vast in de casetterecorder, waardoor ze dat liedje tot in de treuren moeten luisteren, en ook later in het verhaal komt het nog vaker terug. Uiteindelijk hebben wij het liedje ook héél vaak geluisterd, en ik heb 'm ook vaak opgezet in de trein tijdens onze reis door Europa. 


day 06 - a song that reminds you of somewhere
Deze. Ja, ik weet het, het is niet echt een hoogstandje, maar ik heb hier een leuke herinnering aan. Toen ik vorig jaar een weekendje kastelen van de Loire gedaan heb zette de buschauffeur allemaal dit soort achterlijke liedjes op en wij dansten natuurlijk mee alsof ons leven er vanaf hing. We hadden erge lol, tot een stel zeurkousen vroegen of we nu eens "normale muziek" konden gaan luisteren. 


day 07 - a song that reminds you of a certain event 
ABBA - Gimme, gimme, gimme. Ik ben totaal geen fan van ABBA (ah baaaah), maar dit doet me denken aan een bepaalde gebeurtenis in Finland. En dat is alles wat ik er van ga zeggen. 


day 08 - a song that you know all the words to
Pff... Waarschijnlijk iets dat ik tot in de treuren geluisterd heb. Zoals bijvoorbeeld Bruce Springsteen - Dancing in the Dark. Of Eric Carmen - Hungry Eyes. 


day 09 - a song that you can dance to
Hahahahahaha. Volgende vraag. 


day 10 - a song that makes you fall asleep 
Dit is de vraag die ik als laatste beantwoord, omdat ik het echt niet weet. Eh... Laten we James Blunt - You're Beautiful zeggen. Gewoon omdat ik het gewoon een zeiklied vind.


day 11 - a song from your favorite band 
Ik denk dat ik iets van de Beatles ga nemen. Eh... Here Comes the Sun.


day 12 - a song from a band you hate 
Ik heb een behoorlijke aversie tegen de Black Eyed Peas na wat ze met The Time of My Life gedaan hebben. Dus Black Eyed Peas - The Time (Dirty Bit). 


day 13 - a song that is a guilty pleasure 
Lily Allen - Fuck You. Tja, ik zou het eigenlijk een dom, achterlijk nummer moeten vinden, maar ja, uiteindelijk verwoordt ze wel wat ik soms over sommige mensen denk. 


day 14 - a song that no one would expect you to love 
Ik luister doorgaans geen klassieke muziek, dus in die zin zal het misschien verbazen, maar ik zeg Jacques Offenbach - Barcarolle. Dat komt deels omdat de muziek een grote rol speelt in een van mijn favoriete films, La Vita è Bella.

day 15 - a song that describes you 
Ik denk dat ik weinig anders kan antwoorden dan het liedje waar ik mijn naam aan te danken heb, Chris Rea - Josephine. 


day 16 - a song that you used to love but now hate 
Ik weet dus echt niet wat ik hier op antwoorden moet. Ik heb wel liedjes die ik zo ontzettend vaak geluisterd heb dat ik ze een beetje zat ben. Zo ook Boney M - Rasputin bijvoorbeeld. Maar dat ligt niet aan het nummer, maar aan mij. 


day 17 - a song that you hear often on the radio
Ik luister eigenlijk altijd naar de radio als ik thuis in de keuken zit, maar meestal gaat het dan het ene oor in en het andere weer uit. Toch moest ik bij deze vraag meteen denken aan George Ezra - Budapest. 

day 18 - a song that you wish you heard on the radio
Eh... Geen idee. Sowieso misschien wat meer variatie? 


day 19 - a song from your favorite album
Ik koop werkelijk nooit een CD. De laatste was toen ik zeventien werd, en dat was I'm Not Dead van Pink. Dus ja, zullen we er daar dan maar een van uitkiezen? Bij gebrek aan beter zeg ik dus Dear Mr. President. Overigens vind ik het wel een mooi nummer. 


day 20 - a song that you listen to when you’re angry 
Ligt natuurlijk aan de reden waarom ik kwaad ben, maar in het algemeen... Laten we zeggen Bob Dylan - The Times They Are A Changin'.


day 21 - a song that you listen to when you’re happy
Amy MacDonald - Run. Heb ik al gezegd dat ik best wel fan ben van Amy MacDonald? 


day 22 - a song that you listen to when you’re sad
Billy Joel - You're Only Human. Omdat het eigenlijk heel opbeurend is en zegt dat het niet erg is om dingen fout te doen, en dat je "second wind" uiteindelijk wel weer komt. 


day 23 - a song that you want to play at your wedding
Pff, ik heb daar dus nooit over nagedacht omdat ik het gewoon niet zo belangrijk vind om te trouwen. Ik neem aan dat het iets romantisch wordt dat van betekenis is tussen mij en degene met wie ik ga trouwen, maar daar kan ik tot nu toe weinig over zeggen. Dus ik zeg heel cliché maar dit. Maar dan wel eerder Mendelssohns versie, en niet die van Wagner. 


day 24 - a song that you want to play at your funeral
Zie vraag 1. 


day 25 - a song that makes you laugh
Bowling For Soup - Here's Freaking Song. Laten we hopen dat zijn vriendin gevoel voor humor heeft. 


day 26 - a song that you can play on an instrument
Nou, niks dus. Hoewel ik momenteel probeer guitaar te leren spelen. Ik ken iemand die om bij te verdienen guitaarlessen geeft en dat wilde ik dus wel uitproberen. Dus ik werk hier aan. 


day 27 - a song that you wish you could play
Het eerste dat ik waarschijnlijk ga leren is Bob Dylan - Blowing in the Wind, omdat ik dat zelf voorstelde en omdat het in feite vrij makkelijk te leren is. 


day 28 - a song that makes you feel guilty
Dat is een geheimpje tussen mij en Gerard... Het heeft iets te maken met in een volle trein zitten en per ongeluk je koptelefoon niet goed in de telefoon gestoken hebben. Terwijl je een zéér ongepast liedje luistert. 


day 29 - a song from your childhood 
Eh... Iets uit een Disneyfilm! Okee, ik kies Can You Feel the Love Tonight. 


day 30 - your favorite song at this time last year
Niet echt mijn favoriete nummer, maar wel een liedje dat ik ontzettend vaak hoorde in bars enzo: Maitre Gims - Bella.

Auf Wiedersehen, Au revoir, Goodbye, Hej då och TACK!

Over achtenveertig uur ben ik bijna in Frankrijk. Het wordt steeds rustiger: Jana vertrok na het examen van Zweeds van afgelopen maandag, Vicky ging vandaag, Simone morgen, ik donderdag, Razvan en Teo bezoeken nog even snel Kopenhagen en gaan dan terug naar Boekarest... De examens zijn gedaan, en men maakt zich druk om kussens en dekbedden die gewassen moeten worden voordat ze weer ingeleverd worden, papieren die naar de International Office moeten, enzovoort... Vandaag heb ik mijn starting package (met al het beddengoed en keukengerei) ingeleverd. Het was wel sjouwen, want bedenk je even dat alles met de bus moest (inclusief een keer overstappen) en dat ik nog nooit zo veel sneeuw heb gezien. Langs de wegen liggen hele bergen aan de kant geschoven sneeuw, en op plekken die niet schoongemaakt zijn zak je tot je knieën weg. Het wordt ook weer koud, -10 morgen. Bij de bushalte riepen twee jongens elkaar een "Auf Wiedersehen" toe. Mijn starting package was nog bijna in orde, afgezien van een bord waar een scherf af was. Daarna heb ik mijn boek van Zweeds terug gebracht, mijn vliegticket uitgeprint, naar de International Office geweest om wat papieren in te leveren en mijn bankrekening gesloten. Daar sprak ik Simone nog. Als laatst ben ik naar het postkantoor geweest, en daar zag ik Jinghan. De nummertjes die we hadden getrokken waren 572 en 575 en 511 was aan de beurt toen ik binnenkwam, dus hebben we nog een behoorlijke tijd staan praten. Morgen doe ik mijn schoolbezoek nog, en daarom zijn al deze dingen al geregeld. Ik mag Tania's keukengerei lenen nu ik dat zelf niet meer heb, in de kast vond ik nog een dekbed (dat overigens niet erg fris ruikt, maar afijn, het is niet anders) en als kussen prop ik een trui of iets dergelijks in mijn sloop. Dat was een tip van een kennis van WizardZone. Tania mag trouwens mijn buskaart hebben, want mijn foto staat er toch niet op, en met alle sneeuw kan ze niet meer fietsen.

Gisteren ben ik naar Razvan geweest, want hij, Teo en Vicky moesten nog iets op mijn shirt schrijven. Alle drie dachten behoorlijk lang na, maar kwamen toen met toch wel erg lieve dingen:

"Good luck with your life ahead, and remember you have a friend in Romania. -Teo"

"May you have nice times with nice people! You deserve it. And watch your hands!" -Razvan [inside joke, lees het blog over Tallinn maar terug. Ik denk dat het serieuze gedeelte slaat op het feit dat ik hem eens verteld heb dat de mensen op de universiteit thuis in Frankrijk nogal snel eh... oordelen, en ik dat niet zo heel leuk vind]

"It was nice meeting you. Enjoy the rest of your life. - Vicky"

We hebben een heel fijne, gezellige avond gehad. Vicky zou vandaag dus vertrekken, en we zouden een etentje houden, maar dat etentje bestond eigenlijk uit datgene dat Razvan nog in zijn kast had liggen: glögg, een reep chocola die hij nog in Sint-Petersburg had gekocht, salmiakki van zijn huisgenoot (Hollanders onder ons: da's gewoon drop) en iets smerigs waarvan ik niet wist wat het was. Zijn flat was nog altijd even vies: de vloer was vuil, het leek me onmogelijk dat je in zijn badkamer nog schoon kon worden en ze vertelden dat ze Razvans gordijn uit de starting package - dat als tafelkleed diende - maar niet terug gingen geven en de prijs zouden verdelen. "Maar het is toch schoon?" vroeg Teo. Antwoord: "Dan heb je de andere kant nog niet gezien." Maar het was gezellig. We hebben enorm gelachen om de gore zooi die op tafel kwam, om het feit dat er wodka met dropsmaak bestaat, omdat Vicky Engels is maar nog nooit van haar leven thee heeft gedronken en om nog veel meer...

Het afscheid was wel weer rottig natuurlijk. Maar we mailen nog, Razvan en ik. En hopelijk zien we elkaar nog wel eens. En er bestaat Facebook, waarmee ik in contact kan blijven met de anderen. En dan op een zonnige dag - geen sneeuw te bekennen! -, over een paar jaar sta ik voor de klas in een of andere voorstad van Parijs (daar worden beginnende leerkrachten vaak heen gestuurd). Het is bijna vakantie en iedereen heeft er genoeg van. We nemen wat laatste data en definities door voor het brevet, en ik zeg streng dat ze harder moeten werken, dat 3A vééééél serieuzer is, en dat ik het niet voor mezelf doe, omdat ik mijn brevet al lang heb (alle clichés die ik jarenlang van mijn leraren heb gehoord). Daarna is het praktisch zomervakantie en ga ik naar Roissy Charles De Gaulle om Jinghan van het vliegveld te halen. We bezoeken alle dingen die je in Parijs gezien moet hebben en halen herinneringen boven. Van die goede oude tijd in Turku.

Farewell Party

Gisteren was het laatste door ESN georganiseerde feest, en nu heb ik enigszins gemengde gevoelens, omdat ik nu tot ik in Rennes ga wonen niet meer zo veel uit kan (omdat ik geen rijbewijs heb, te ver van de stad woon en vrienden heb die helaas niet zo'n feestbeesten zijn). Maar goed, het was gezellig... Er was ons gevraagd een wit shirt en een stift mee te nemen, zodat we op elkaars shirts konden schrijven, en zie hier het resultaat:

De bovenste naam in cyrillisch schrift is van Tania. Julie is het meisje uit Barcelona waarmee ik de tweede keer naar Stockholm was. Jinghan is Chinees en met haar ben ik onder andere naar Helsinki, de bioscoop en de sushi party geweest. Teresa is haar soort van Westerse naam. Veel Aziaten doen dat schijnbaar, een makkelijkere Westerse naam voor zichzelf verzinnen. Alba is een Albanees meisje dat normaal gesproken in Italië woont. Ze deed Zweeds met mij. Ralf is een van de Duitsers, en ik ken hem via Simone. 

De bovenste tekst is van Anya, het Russische meisje uit het hostel. Er staat "I wish you fell in love! Be happy!" Dit slaat op het feit dat ik met een jongen was toen ze me tegenkwam. Enne, nee... Ik ben niet verliefd op hem, verre van, maar dat vertel ik later allemaal wel. Johanna is Duits, en ik ben met haar naar de Halloween Party en Naantali geweest. De tekening komt van Sarah, een Duitse buurvrouw die ik voornamelijk in de sauna tegenkwam. Dit is trouwens een andere Sarah dan degene waarmee ik naar Stockholm ben geweest de eerste keer. Die Sarah kwam ik vandaag nog tegen. Ze kon niet naar het feest, want ze had het veel te druk met studeren, omdat ze tot een maand geleden niks had uitgevoerd. Gelukkig heb ik toch iets meer zelfdiscipline... "Good Luck!" komt van Isabella, een Duits (ja, iedereen is Duits) meisje uit Zweeds. De Arabische naam is van de jongen waar Anya het over had. "Enjoy the rest of your stay = Amuse-toi bien" is van een Fins meisje dat ik niet kende, maar gewoon iets op mijn shirt wilde schrijven. De Franse tekst is natuurlijk omdat ik in Frankrijk woon. Simone is het Duitse meisje uit mijn tutorgroep met wie ik vooral in het begin veel omging. Xia is Chinees en... Ik ken haar gewoon, geen idee hoe eigenlijk... Natuurlijk moeten de namen van Razvan, Teo en Vicky hier nog bij, maar die waren niet op het feest, dus ga ik maandagavond nog even naar Razvan. Hopelijk blijft het shirt enigszins schoon, want het is daar een godsgruwelijke bende... 

Ik was in eerste instantie met Jinghan, maar zij moest alweer vrij vroeg naar huis, omdat ze de bus wilde halen. Daarna moest ik even op zoek naar andere mensen die ik kende, en het was toen nog vrij rustig. En vanaf nu wordt het zeer ingewikkeld, ik waarschuw jullie maar even. Goed, eerst kwam ik Guillaume tegen. Guillaume is iemand die ik ken van toen ik naar Stockholm ging. Ik heb toen praktisch de hele nacht met hem opgetrokken, maar achteraf gezien vind ik hem toch niet zo heel aardig. Hij negeert me namelijk, en dat hij, ondanks dat hij per se mijn nummer moest hebben, geen contact wil is best, maar dit vind ik vrij flauw en laf. Sowieso lijkt het me normaal en beleefd om gedag te zeggen tegen mensen die je kent, maar hé... Dat ben ik maar. Maar afijn, hij schrok zich rot toen hij me zag en keek demonstratief snel een andere kant op. Dan niet... Toen kwam ik de jongen uit Dubai tegen (van de Halloween Party), en ik was bang dat hij me weer zou stalken, maar toch heb ik het nog maar een kans gegeven. Ondertussen kwam er nog een andere vriend van hem bij, en die zei dat hij mij wel had zien zitten, maar dat hij had staan twijfelen om een gesprek aan te knopen, en toen was zijn vriend er met mij vandoor gegaan, dus toen besloot hij het er maar bij te laten. Afijn, die jongen (sorry, zijn naam is te ingewikkeld om te onthouden) vroeg uiteindelijk of ik met hem meewilde naar huis, en ik zei van niet omdat 1. hij de vorige keer vrij... onbetrouwbaar op me overkwam (ook al had hij zijn excuses aangeboden) en ik ook geen zin had en 2. ik het jammer vond om zo vroeg al naar huis te gaan. Toen bleek dat dat er dus niet in zat verloor hij spontaan al zijn interesse, zei hij dat hij naar de wc ging, om vervolgens niet meer terug te komen. Je begrijpt, ik heb er de hele nacht om gehuild. Maar niet heus... 

Al snel kwam er een andere vent (kan moeilijk jongen zeggen, want hij was toch wel eind twintig - maar knap was hij zeker wel) uit Iran, maar hij had een vaag verhaal over dat hij moest wachten op vrienden, maar of we plannen konden maken voor na het feest? Want - hij hoorde dat ik in Frankrijk woonde - wist hij te vertellen: "I have heard that French girls are very naughty." Eh... Juist. Als je Iran gewend bent heel misschien... En sowieso ben ik niet eens Frans. Heb ik al eens gezegd dat ik altijd vreemde mensen aantrek? Maar afijn, dat vind ik ook niet zo erg, want ik vermaak me er kostelijk om. Ik zei hem dat ik daar nog over ging denken, maakte me uit de voeten en... had al snel weer sjans.

Deze jongen kende me kennelijk via het uitje naar Helsinki. Hij kwam mij niet bekend voor, maar afijn... Hij was redelijk normaal. En hij kon ontzettend goed dansen. Haha, het was net Dirty Dancing. Helaas leek hij niet echt op Patrick Swayze... Maar afijn, natuurlijk moest hij uiteindelijk ook melden dat ik best met hem mee naar huis mocht gaan, hoor. Dat vond hij helemaal niet erg. Eh... Ik ben uiteindelijk toch maar alleen naar huis gegaan, want ik vond hem verder eigenlijk helemaal niet zo leuk. Toen ik naar huis ging zag ik de jongen uit Dubai en hem trouwens met elkaar praten en kennelijk kennen ze elkaar dus. Haha, ik ben benieuwd wat ze tegen elkaar gezegd hebben toen ze hun avond aan elkaar vertelden... Trouwens heeft Guillaume me nog wel gezien met hen alle twee. Dat was niet echt specifiek mijn bedoeling, hoor, maar toch was het wel een mooie bijkomstigheid. 

Mijn God, dat ik dit eigenlijk allemaal nog opschrijf ook, terwijl mijn halve familie meeleest. Natuurlijk waren er ook een heleboel bekenden dus: Julie, Alba, Jinghan, Xia, Simone, Johanna... Het was wel een beetje triest. Alba met haar "have a good life", Julie die me meteen maar het allerbeste wenste voor de toekomst "voor het geval we elkaar niet meer zien of voor als ik het later vergeet"... Het is zo definitief. Over een week ben ik alweer thuis..

Santa Lucia

Laat me de laatste dagen even kort samenvatten: dinsdag ben ik naar de bioscoop geweest, omdat ik gratis kaartjes had gekregen via Erasmus in Schools. Eigenlijk draait er momenteel niet veel bijzonders (ik ben ook niet geïnteresseerd in James Bond), dus hebben we uiteindelijk Twilight gezien. Ja, echt... Ik ben niet echt bevooroordeeld, maar ik had er van te voren niet al te veel van op. Nu heb ik alleen het eerste hoofdstuk van het eerste boek gelezen, maar ik kon het prima volgen. Het was ook niet zo goed, vond ik, en er waren wel degelijk oogrolmomenten, maar ach... Er zijn zo veel slechte dingen, terwijl alleen Twilight altijd wordt bekritiseerd. Gisteren ben ik naar de laatste les Zweeds geweest, en 's middags heb ik mijn essay nog even verbeterd (en nu ben ik toch echt klaar!), en 's avonds heb ik me weer eens buitengesloten. Ik stond dus in de sneeuw, en gezien Tania niet thuis was heb ik toch maar de service gebeld om de deur te komen openen (want die dingen gebeuren natuuuuurlijk altijd buiten werktijd) met de mobiel van een jongen die net langs liep. Gelukkig kwam Tania toen net thuis, dus heb ik ze nog maar eens gebeld om te zeggen dat het in orde was. Vervolgens heb ik op de bank geslapen en vanochtend heb ik de sleutel opgehaald. Het was best saai, hoewel Tania iets had gebakken waar ik de naam van ben vergeten. Het is in ieder geval een Kaukasisch gerecht, en is gemaakt van bladerdeeg met kaas als vulling. Eigenlijk hoorden ze anders te smaken, maar ze waren toch best te eten. Vanmiddag ben ik naar de feedback seminar geweest en hebben we na afloop Finse joulutorttu gegeten.

Tegen de avond ben ik naar de kathedraal gegaan. Vandaag is het namelijk Santa Lucia, en ik was daar heel benieuwd naar. Ik heb namelijk toen ik een jaar of vijftien was voor school eens een boek gelezen dat zich afspeelde in Zweden tijdens de Tweede Wereldoorlog, en op een gegeven moment is het daar ook 13 december. Santa Lucia wordt in Zweden, Noorwegen en Denemarken gevierd, en in Finland ook door de Zweedstalige bevolking. Ik wilde eigenlijk een uitleg geven, maar deze video, die door de International Office op Facebook is gezet, doet dat eigenlijk prima:

In Turku wordt Lucia gekroond in de kathedraal, en daarna loopt ze in een optocht daar de trap af, de stad in. Het meisje dat dit jaar Lucia was heet Anna Eriksson. Om half zes begon de ceremonie, maar je moest op tijd zijn, omdat er heel veel animo voor was en je anders niet veel zicht zou krijgen. Het was wel leuk, want een Finse mevrouw en een klein meisje kwamen naast ons zitten en ze vroeg waar ik vandaan kwam, wat ik van Finland had gevonden, en wat voor weer het nu in Frankrijk is. Maar goed, hieronder vinden jullie een paar foto's, en als jullie op "lees meer" klikken kunnen jullie eveneens een Zweeds kerstliedje en een liedje voor Santa Lucia beluisteren:

De laatste tien dagen...

Het semester loopt ten einde... De laatste essays zijn ingeleverd, er zijn nog twee lessen Zweeds en een examen over, en dat is het... Vandaag was mijn mondeling. We moesten om de beurt een op een met de lerares praten, en daar kreeg je een cijfer voor. We moesten ons in groepen van vier inschrijven, en in een half uurtje moesten we een voor een het lokaal in. Ik had me opgegeven voor de eerste groep. Dan is het maar gedaan, hè. Ons groepje bestond uit Michael (uit... Ghana, dacht ik?), Matis (uit Estland) en nog een jongen die ik niet kende. Ik moest van de jongens als eerste, want ja, dames gaan voor, hè. Pff, zelf waren deze gentlemen nog aan het stressen, omdat ze niet wisten hoe ze uit moesten leggen hoe je van de universiteit naar Kauppatori loopt. Uiteraard was er helemaal geen reden tot stress, want mondelinge examens zijn altijd veel relaxter dan schriftelijke. Ik bedoel maar, als je iets niet snapt, kan de lerares je op weg helpen... Ideaal toch, zeker? En het was doodsimpel: ze vroeg dingen als wanneer ik geboren was (op dit punt was de lerares bijna in choque dat ik uit 1990 was: "Are my students born in the 1990s now? Djeez, they're getting so young and I'm getting so old!"), wat mijn favoriete eten is, hoe vaak ik televisie kijk, of ik broers en zussen heb... Op dit punt kwam het gesprek op het feit dat ik in Frankrijk woon, maar uit Nederland kom. Ze vond dit bijzonder interessant, maar had geen tijd om verder te vragen. Ik kreeg een 17/20, en de volgende was aan de beurt. Michael en Matis waren verbaasd dat het zo snel was gegaan, en wilden meteen weten wat ze gevraagd had. Toch niet die stomme richtingen, hè? Nee, nee, jongens... Maak jullie niet druk.

De rest van de middag heb ik mijn laatste essay teruggelezen. Ik wilde absoluut snel klaar zijn zodat ik daarna leuke dingen kon doen. Want als ik nog iets wilde doen, moest het snel gebeuren. En nu is die tijd aangebroken, maar realiseer ik me... Eigenlijk ben ik heel tevreden. Er is niet echt iets dat ik absoluut nog moet doen. Morgen ga ik naar de bioscoop, donderdag is het Luciafeest, vrijdag het afscheidsfeest (goddank is het in The Monkey - vééééél gezelliger dan Klubi!), maandag het examen van Zweeds, 18 december besteed ik aan dingen regelen (starting package terugbrengen, bankrekening sluiten - hihi, nu moet ik denken aan Ghost -, dat soort dingen...) en 19 december bezoek ik een school voor Erasmus in Schools. En dan ga ik dus naar huis.

Zes weken voordat ik naar huis zou gaan had ik het er met Razvan over. Hij merkte het terloops op, en ik was toen een beetje van slag. Nog maar zes weken! Ik ben toen heel veel Franse muziek gaan luisteren, zitten denken aan de leuke dingen thuis en langzaam ging het nare gevoel weg... Zes weken werden een maand, drie weken, twee weken... En nu is het punt daar dat er nog slechts 10 dagen over zijn. En weet je? Ik ben blij met alle goede herinneringen. Ik heb de tijd van mijn leven gehad, 2012 was sowieso een topjaar, en toch vind ik naar huis gaan niet erg... En zo hoort het ook.

Onafhankelijkheidsdag

Vandaag is de nationale feestdag in Finland, want op 6 december 1917 verklaarden ze zichzelf onafhankelijk. Ik kan niet zeggen dat ik veel van Finse geschiedenis weet, maar na het boek Waar We Ooit Liepen en een paar artikelen op Wikipedia te hebben gelezen weet ik dat het ongeveer als volgt gegaan is: van de dertiende tot het begin van de negentiende eeuw bij Zweden, en daarna bij Rusland. Tegen die tijd ontstond er een nationaal sentiment en wilden ze onafhankelijk worden, waartoe ze tegen het eind van de Eerste Wereldoorlog de kans kregen. In Rusland brak in 1917 immers revolutie uit, en Finland verklaarde zich daarop onafhankelijk, op 6 december. Rusland erkende dit al snel, maar van januari tot mei 1918 volgde er een bloedige burgeroorlog tussen de Witte Garde (veelal bestaande uit welgestelde Zweedstalige Finnen) en de socialistische Rode Garde (veelal Finstalige Finnen uit lagere klassen). Uiteindelijk won de Witte Garde onder leiding van Mannerheim en met hulp van Duitsland. Rusland had zich immers teruggetrokken en Zweden hield zich sowieso afzijdig. Er vielen gedurende de hele periode 37 000 doden (van een totale bevolking van destijds 3 miljoen), zowel op het slagveld als in gevangenenkampen, waar de levensomstandigheden niet zo fantastisch waren. Beide partijen (de Rode Garde in het begin, en de Witte Garde na hun overwinning als een soort van tegenreactie) pleegden ernstige oorlogsmisdaden.

Eigenlijk is vandaag ook meer een herdenking dan een feestdag, denk ik. In Helsinki wordt er in het parlement (in een vertrek waar ik geweest ben!) een receptie gehouden, die op tv te volgen is. In Turku liepen Finse studenten van de Finstalige en de Zweedstalige universiteiten samen in een optocht naar het kerkhof waar toespraken gehouden werden. Ze droegen allemaal een soort van pet (dat is een Finse traditie: als je slaagt voor de middelbare school krijg je die, en bij dit soort dagen draag je 'm vervolgens) en hadden baniers en kaarsjes bij zich. Ze zongen een lied dat, te meer omdat ik er geen woord van verstond, bijna - tja, hoe noem je dat? - spookachtig klonk in het donker en in de sneeuw en in contrast met de verder stille menigte en de vrij uitgestorven stad. Alles zat immers dicht. Volgens mij is dit echt een vrij traumatisch iets geweest in de Finse geschiedenis, en is het maar goed dat de Duitse die meende dat het nogal "boooring" was dit niet tegen de aanwezige Finnen verkondigde.