zaterdag 7 maart 2015

Internationale Vrouwendag

Hmm, het duurde bijna een week voordat ik zin, tijd en inspiratie had om iets te schrijven. Dat begint lekker. Maar goed, nu heb ik toch een onderwerp gevonden dat me wel interessant lijkt. Morgen is het Internationale Vrouwendag, en dat brengt me op iets dat me nogal hoog zit. Tot voor een paar jaar geleden dacht ik namelijk dat nagenoeg alle vrouwen zichzelf wel als feministe zagen, en dat de meeste mannen in een land als Frankrijk of Nederland het daar wel mee eens waren, maar niets blijkt minder waar. Om een paar voorbeelden te noemen, het valt me op dat sites als 9Gag of een van mijn favoriete fora, InterPals, vol zitten met seksistische mannen (en vrouwen), of dat er zoiets compleet achterlijks en beschamends als Women Against Feminism bestaat. Al deze voorbeelden hebben gemeen dat vrouwen die zichzelf als feministe zien eigenlijk hypocriet zijn en dramatisch doen, en helemaal geen gelijkheid willen, maar superioriteit over mannen.

Ik had hier laatst een discussie over op het bovengenoemde forum, en heb daar het volgende op geantwoord. Ik zie mezelf namelijk wél als een feministe, simpelweg omdat ik voor gelijkheid ben. Nu ben ik niet echt op de hoogte van specifieke stromingen, en de feministen die voldoen aan het beeld dat geschetst wordt zullen heus wel bestaan. Maar tegelijkertijd, je hebt moslims en je hebt terroristen, je hebt christenen en je hebt refo's die weigeren hun kinderen in te enten, je hebt mensen die links zijn en je hebt communisten, je hebt mensen die rechts zijn en je hebt nazi's, enzovoort...

Ik denk dat de mensen die zo lopen te zeuren over feminisme of het feit dat er een speciale dag is om vrouwenrechten aan te kaarten zich allereerst eens in zouden moeten lezen. Het is aan vrouwen die ook als zeurkousen versleten werden te danken dat we stemrecht kregen. Later in de jaren zestig zorgden feministen er voor dat anticonceptie toegankelijk werd en abortus legaal, dat we zonder toestemming van onze vader of echtgenoot een bankrekening mogen openen of werken, en dat de wetgeving omtrent verkrachting en aanranding aangescherpt werd. Allemaal zaken die toch eigenlijk wel héél fijn zijn.

Maar goed, nu denken sommigen vast, dat is heel mooi, maar dat speelde allemaal zo'n vijftig jaar of langer geleden. Feminisme heeft zijn werk gedaan en is nu overbodig geworden. En ik denk dat dat jammer genoeg niet het geval is. De seksuele revolutie heeft namelijk alleen in de westerse wereld invloed gehad, maar als je je bedenkt hoe de situatie is in Afrika, het Midden Oosten en Azië, valt alleen maar te constateren dat vrouwen in Europa het bijzonder goed hebben, en dat we helaas een uitzondering zijn. En dan nog, al hebben we het hier dan vrij goed vergeleken met heel veel landen in de wereld, is er hier ook nog werk aan de winkel. Want rechten krijg je niet per definitie voor altijd. Neem bijvoorbeeld de abortuswet in Spanje waar een paar jaar geleden zo veel om te doen was... Of wat dacht je van het feit dat 90% van alle slachtoffers van verkrachting een vrouw is? Of dat vrouwen toch altijd nog moeten kiezen tussen een carrière of kinderen, terwijl die twee dingen voor mannen makkelijker samen gaan?

Tot slot, een veel gehoord argument is dat feminisme alleen focust op rechten voor vrouwen en in feite helemaal niet naar gelijkheid streeft, en dat alleen het woord dat al duidelijk maakt. Ik hoop dat de mensen die dat zeggen snappen dat het woord "feminisme" uit de jaren zestig stamt, dat vrouwen het tot het midden van de twintigste eeuw zonder twijfel daadwerkelijk slechter hadden dan mannen, en dat - om gelijkheid te krijgen - vooral daar wat aan gedaan moest worden. Maar met dit alles probeer ik niet te zeggen dat vrouwen het nu zo slecht hebben of dat mannen vrouwen onderdrukken. Ik ga in het dagelijks leven net zo lief, zo niet liever, met mannen om als met vrouwen. Ik ben blij dat ik een vrouw ben, en ik zie heel goed in dat we het in sommige opzichten juist veel makkelijker hebben dan mannen. Zo is het wel zo handig dat je als vrouw weinig hoeft te doen om iemand aan de haak te slaan en dat men op dates vaak ook nog dingen voor je betaalt. Mocht ik ooit trouwen en vervolgens scheiden, dan kan ik vrij zeker zijn dat ik voogdij over de eventuele kinderen krijg. Als ik me ergens rot over voel kan ik daar ongegeneerd om huilen zonder meteen voor mietje uitgemaakt te worden, en als ik zou willen zou ik een beroep kunnen uitoefenen waarin overwegend mannen werken, en men zou dat dan stoer vinden. Andersom werkt het niet zo.

Ik las laatst op een of ander blog iets waar ik het echter wel mee eens ben: al deze problemen hebben dezelfde oorzaak als dat waar feminisme iets aan probeert te doen. We hebben eeuwen lang in een maatschappij geleefd waarin de rolverdeling voor mannen en vrouwen vast lag, en die mentaliteit is er nog steeds wel enigszins. Zo wordt moed gezien als een overwegend mannelijke eigenschap gezien, en zouden vrouwen emotioneler zijn. Daarom kan een vrouw zich "mannelijk" gedragen en daar om geprezen worden, terwijl het niet zo werkt voor een man die iets "vrouwelijks" doet - zoals huilen of een beroep uitoefenen dat voornamelijk door vrouwen gedaan wordt. Een vrouw krijgt makkelijker de voogdij, omdat kinderen opvoeden altijd is gezien als een vrouwentaak. En het is helaas ook zo dat, als het om daten gaat, mannen altijd geacht zijn geweest om de eerste stap te zetten. Dat kan natuurlijk vervelend zijn voor mannen, en wel zo makkelijk voor vrouwen, maar de keerzijde is ook dat vrouwen over het algemeen zeer geregeld het slachtoffer worden van ongewenste aandacht of, als ze zelf het voortouw nemen, te maken krijgen met het fenomeen slut shaming.

Om een lang verhaal kort te maken, ik snap alle haat tegen feminisme niet zo. Ik denk dat je de plank misslaat als je denkt dat het een soort wedstrijdje is wie het het slechtst heeft. Uiteindelijk denk ik dat zowel mannen als vrouwen specifieke problemen hebben waar het andere geslacht zich misschien niet zo makkelijk een voorstelling bij kan maken, simpelweg omdat we er zelf geen last van hebben. Maar uiteindelijk komen alle problemen die ik aangekaart heb wel voort uit eenzelfde oorzaak. En in die zin is feminisme zeker wel zinvol, omdat ik denk dat uiteindelijk zowel mannen als vrouwen er baat bij hebben.